Bób i spółka

jest zdecydowanie moją ulubioną rośliną strączkową

pieszczotliwie nazywam go  poprostu - Bobem

- wychwalam go... 

Bob

jest źródłem witamin,
wapnia, fosforu, magnezu
wzmacnia moje mięśnie
daje mi niespożytą energię
podnosi moją odporność
zalety, zalety, zalety...
i jedna wada- ciężkostrawny,

ale Bob

do spółki z:
czosnkiem
koperkiem
odrobiną oliwy
sokiem z cytryny

staje się o niebo lżejszy...

do tej spółki jeszcze:
świeżo mielony pieprz,
gruboziarnista sól
i mamy danie na przekąskę (obiad) lekko idealne

całą spółkę mieszamy z obranym Bobem i zajadamy. Lubię sobie o Bobie myśleć... przypomina mi dzieciństwo, ale nie to domowe, mamine, tylko podwórkowe, gdzie dzieciaki zajadają się tym co przyniesie kolega/koleżanka z podwórka. Tak właśnie poznałam Boba. Przyniosła go kiedyś na podwórkowe spotkanie, moja przyjaciółka ze szkolnej ławki... pamiętam, że kiedy go spróbowałam wcale mnie nie zachwycił. Traktowałam go jako wyjątkowo NIEsmaczne zielone warzywo, o nieprzyjemnym zapachu, które na dodatek trzeba obierać...

Wróciłam do niego raz jeszcze, już gdy zamieszkałam w Krakowie.
Tym razem wróciłam do niego na dobre i dlatego piszę o nim to wszystko,
i poświęcam mu całego blogowego wpisa,
a Waszą uwagę :)

Ps. A u Was? Jak wygląda bobu "spółka"?